Buldog francuski: domowy pieszczoch

Wybór odpowiedniej rasy

Jeśli zapragniemy mieć psa, mamy szeroki wachlarz możliwości. Istnieje ogromna ilość ras, a do tego niezliczona ilość psów nierasowych o najprzeróżniejszych cechach. Zdarza się, że na określoną rasę nastaje moda i wówczas takie psy stają się bardzo częstym widokiem. Tak obecnie jest z buldogami francuskimi. Te sympatyczne czworonogi spotykane są coraz częściej i cieszą się coraz większą popularnością. Co trzeba wiedzieć, zanim zdecydujemy się na psa tej rasy?
Buldog francuski to stosunkowo młoda rasa, której początki datuje się na XIX w. Ciężko stwierdzić to z całkowitą pewnością, ale wydaje się, że to właśnie wtedy do Francji wraz z przybywającymi tam z Anglii tkaczami dotarły buldogi angielskie. Już we Francji skrzyżowano je prawdopodobnie z terierami, otrzymując psa niewielkiego, krępego i dość muskularnego, o krótkiej i gładkiej sierści oraz krótkim ogonie. Najbardziej charakterystyczna jest głowa buldoga francuskiego. Bardzo krótka kufa, nieco wyłupiaste oczy i wielkie, sterczące, „nietoperzowe” uszy. Usposobienie tego psa nie odbiega znacząco od jego całkiem sympatycznej fizjonomii.

Usposobienie

Buldogi francuskie uchodzą za psy bardzo przyjacielskie i łatwe w ułożeniu, choć wymagające konsekwencji i stanowczości. Zwykle szybko zaprzyjaźniają się z innymi zwierzętami domowymi (nie mają zbyt silnego instynktu łowieckiego), przyjaźnie podchodzą też do dzieci. Wymagają przy tym ciągłej atencji i lubią pieszczoty. To typowy pies do towarzystwa, który ma zadatki na wdzięcznego domatora. Z uwagi na niewielkie wymiary i niezbyt wygórowane potrzeby w zakresie aktywności fizycznej jest to doskonały wybór dla osób mieszkających w miastach, w tym w blokach. Pamiętać należy, że choć pies ten ma raczej umiarkowaną tendencję do szczekania, źle znosi dłuższe chwile samotności. Potrzebuje towarzystwa.
Co prawda buldog francuski jest raczej typem kanapowca, nie znaczy to bynajmniej, że nie potrzebuje ruchu. Przeciwnie, jak praktycznie każdy pies, lubi spacery. Są one przy tym o tyle przyjemne, że jak wspomniano, buldogi francuskie raczej dobrze dogadują się z innymi zwierzętami i nie są zbyt agresywne, czy konfliktowe. Spacery więc mogą przebiegać całkiem spokojnie. Uważajmy jednak na tempo i dystans. Specyficzna budowa pyska sprawia, że psy te łatwo łapią zadyszkę i stosunkowo szybko się męczą. Nie doprowadzajmy do sytuacji, w której naszemu czworonożnemu towarzyszowi zabraknie w trakcie spaceru tchu. Buldog francuski to więc nie najlepszy pies dla osób bardzo aktywnych, zwłaszcza osób, które chciałyby, aby pies towarzyszył im w ich codziennych terningach. Dużego tempa życia buldog francuski może zwyczajnie nie wytrzymać.

Czy warto kupić psa Beagla?

Fizjonomia

Niestety charakterystyczna i budząca sympatię fizjonomia buldoga francuskiego jest jednocześnie przyczyną wielu trapiących tę rasę schorzeń. Spłaszczony nos z wąskimi nozdrzami sprawia, że pies może mieć trudności z oddychaniem. Chrapanie podczas snu jest częstą dolegliwością buldogów francuskich, ale mogą też występować poważniejsze problemy. Z powodu mało efektywnego działania nozdrzy pies nie jest też maratończykiem, o czym już napisano. Na spacerach trzeba go więc oszczędzać. Rasa ta jest też podatna na przerost podniebienia miękkiego, co kończy się operacją. Kolejną piętą achillesową buldogów francuskich są oczy. Z uwagi na silnie skrócony pysk oczodoły są bardzo płytkie. Przy silnym uderzeniu istnieje nawet ryzyko wypadnięcia gałki ocznej. Częste są wypływy z oczu. Ponadto bolączkami buldogów francuskich są alergie, problemy dermatologiczne, bóle kręgosłupa w odcinku szyjnym. Psy te mają też dość wrażliwy żołądek, stąd aby uniknąć problemów żołądkowych należy bardzo uważać na to, czym pies jest karmiony. Trzeba też kontrolować ilość zjadanego przez psa pożywienia, jako że buldogi francuskie łatwo przybierają na wadze. Wszelkie problemy zdrowotne nasilać mogą się z wiekiem (buldogi francuskie żyją około 10 lat).
Czasami podnoszone są głosy nawołujące do unikania kupowania psów tej rasy, jako silnie obciążonych ryzykiem różnych schorzeń, w prosty sposób wynikających z ich budowy. Dlatego decydując się na buldoga francuskiego szukajmy renomowanych hodowli, w których dba się o właściwy dobór osobników tej rasy do rozrodu, aby unikać kumulowania się wad genetycznych. Im większa troska hodowcy, tym lepszym zdrowiem będzie cieszył się pies w dorosłym życiu. A my dłużej będziemy mogli cieszyć jego wspaniałym towarzystwem.